پیپ

پیپ (PIPE) :

پیپ یا پایپ (به انگلیسی: pipe) وسیله‌ای برای دودکردن (تدخین) توتون است.

توتون مورد استفاده در پپپ‌ها صرفاً مخصوص پیپ ساخته می‌شود. این وسیله شامل یک کاسه حفره دار برای قراردادن تنباکو، و یک دستگیره چوبی نازک است که درانتها به یک دهان گیر از جنس پلاستیک یا کائوچو ختم می‌شود. پیپ‌ها در محدوده وسیعی از جمله پیپ‌های ماشین‌ساز ساده تا پیپ‌های دست‌ساز و دارای ارزش هنری و گران‌قیمت (برای کلکسیونرها) ساخته می‌شوند.

پیپ کشی یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های شناخته شده کشیدن تنباکو است. انواع این وسیله احتمالاً در میان بومیان آمریکا رایج بوده و پس از کشف آمریکا و آوردن توتون به جهان قدیم انواع آن در جاهای دیگر جهان نیز رایج شده است. پیپ اصالتاً از اروپا وارد ایران شده است و در ایران چپق تقریباً معادل آن در نظر گرفته می‌شود با این تفاوت که معمولاً دسته چوبی و کاسه گلی دارد و نوع دیگری از توتون در آن استفاده می‌شود.

بر طبق روایات غیرقابل یقین این وسیله نخستین بار در اوایل سده شانزدهم میلادی به وسیله شخصی به نام «سید محمد امین قوچانی» از اروپا وارد ایران شد و در ایران به شکل چپق ایرانی رواج یافت. روایت دیگر وارد شدن پیپ اروپایی توسط پرتغالی‌ها در سال ۹۱۳ هجری قمری و متحول شدن آن به چپق در ایران است که شکل دسته چوبی و دسته سفالی و با اندازه‌های مختلف طول دسته (لوله دود) رواج‌دارد.

انواع پیپ

برخی از سازندگان و برندهای تولید پیپ دارای تولیدات با طراحی‌های متمایز و صاحب سبک هستند و طراحی‌های منحصر به فرد خودشان را در شمار محدود عرضه می‌کنند و قیمت این پیپ‌های منحصربفرد معمولاً بالا است، ولی هنگام تولید پیپ به صورت انبوه غالباً از اصول یکسانی پیروی می‌شود.